Je hebt eindelijk de moed verzameld. Je belt aan, vult formulieren in, vertelt je verhaal nog een keer – kwetsbaar en doodmoe.
Maar dan hoor je: “Er is een wachtlijst. Nog even volhouden.”
Of erger nog: je voelt je niet echt gehoord. Alsof jouw verhaal net niet binnen de hokjes past.
Voor veel jongeren is dit de realiteit: hulp die er zou moeten zijn, maar die niet altijd werkt. Wachtlijsten die maanden duren. Gesprekken die voelen als papierwerk. Systemen die overbelast zijn, waardoor het soms lijkt alsof je als mens ergens tussen de regels verdwijnt.
En wat gebeurt er dan?
Je denkt: “Het ligt aan mij.”
“Ik ben niet erg genoeg.”
“Ik kan dit blijkbaar niet oplossen.”
Maar weet: het ligt niet aan jou.
Het ligt aan een systeem dat soms tekortschiet, hoe hard mensen binnen die systemen ook hun best doen.
En juist daarom willen wij bij Stichting 27 dit blijven zeggen:
👉 Je hoeft het niet alleen vol te houden.
👉 Ook als de officiële hulp nog niet lukt, ben je welkom hier.
👉 Je verhaal is wél echt belangrijk.
Blijf praten. Blijf vragen. En als het systeem te traag is: zoek mensen die je zien – vrienden, lotgenoten, een coach, een buur, ons.
Want zelfs als de hulpverlening stokt, hoeft jouw hoop niet te stoppen. ❤️
